09-05-18 Bijna bij Einruhr

Wat een dag vandaag, er stonden 21 km op de planning, maar het liep toch anders.
Vanochtend rustig aan gedaan, ik moest maar ruim twintig km te lopen dus waarom haasten. De bakker kwam om negen uur op de camping, lekkere verse broodjes gekocht, kopje koffie gezet en eerst maar eens ontbijten, kan het tentje ook lekker drogen in de zon en dat scheelt weer een paar gram.

Even na tienen dan toch de boel maar ingepakt en op weg. De eerste km gingen voorspoedig, evenwijdig aan een riviertje dus niet teveel klauteren. Ineens hoor ik geschuifel in het bos en achter een boom kijken twee hertjes me angstig aan. Ze kunnen gerust zijn want het enige dat ik schiet is een foto.

Na dit enerverende gebeurtenisje besluit ik even verder op een bankje te rusten. Komen er twee dames aan die vragen of dit de weg naar Widdau is, ik zeg hun dat ik dat wel dacht, anders ben ik zelf ook mooi van het pad af.
Na een tijdje geen markeringen gezien te hebben begin ik te twijfelen. Telefoon er maar eens bij gepakt en ja hoor ik ben van de route af en niet zo'n klein beetje ook. Het enigste alternatief is richting een plaatsje Rohren, daar kan ik weer de weg naar Widdau pakken en op de route komen. Al met al een omweg van meer dan vijf km. Zo wordt een dagje van een korte tocht vanzelf een lange. Om naar Rohren te komen moet ik eerst flink omhoog om vervolgens bij Widdau bij het riviertje Rur te komen, dus weer naar beneden. Onderweg passeer ik nog een nagemaakte Lourdes grot, maar Maria heeft mij vandaag mooi in de kou laten staan.

In Widdau pak ik de route weer op en wat voor een route. Maximale stijging en daling, niet geleidelijk maar alsof je een muur omhoog loopt en vervolgens bij de daling al je spieren moet gebruiken om niet in een vrije val te komen en dat met 14 kg op je nek.
Met een snelheid van ongeveer twee km per uur en vele stops bereik ik dan om een uur of vier Hammer. Ze hebben daar een camping, ik twijfel stoppen of doorgaan. Na een blik op de kaart waar de hoogtelijnen nu wat verder uit elkaar liggen besluit ik toch door tegaan en zo bereik ik anderhalf uur later de camping.

Gelukkig ze hebben nog een plekje voor mij dus snel de tent opgezet op een mooi plekje bij het water.
Nu eerst maar even douchen, het zweet eraf en frisse kleren aan. Even een praatje met de buren, die wisten mij te vertellen dat morgen alles dicht is, dat wist ik natuurlijk wel want morgen is het Hemelvaartsdag.

Nu heb ik wel een uitdaging, ik heb nog avondeten en een broodje voor morgenochtend maar dan is alles, op een halve zak chips na, op. Een ander probleem is dat ik morgen volgens de route 27 km moet lopen, tussen hier en de volgende plaats is niks aan dirpjes te vinden. Dit had ik thuis al wel bekeken en als optie bedacht om tegaan wild kamperen, dat betekent wel dat ik voor twee dagen eten moet hebben en ik heb precies voor nul dagen proviand. Nog even op booking.com gekeken voor een hotel, de enige beschikbare koste 165 euro en dat vind ik wel erg gortig voor een nachtje slapen. Na lang wikken en wegen heb ik besloten dat het mooi geweest is voor nu. Morgen ga ik kijken hoe ik op hemelvaartsdag in de bewoonde wereld kam komen. Drie km verderop is een bushalte, waarheen de bus gaat weet ik niet maar via via zal ik wel bij een station uitkomen en dan maar zien of ik een trein naar Den Haag kan vinden.

Na dit besloten te hebben is het tijd om te koken, wederom een heerlijk eenpans gerecht macaroni met als toetje een lekker bakje oploskoffie.

Zo de blog is af, het is nu halfacht geweest en nu ga ik lekker even niks doen. Ik heb het verdient al zeg ik het zelf.

Ps weer geen foto, je moet me maar op mijn woord geloven van de hertjes en de rest van het verhaal.
Groeten Ben