23-05-17 Castrojeriz

Vandaag loop ik voor de tweede dag over de Meseta, eerder in mijn blog had ik al geschreven om hier wat meer over te zeggen, dus bij deze.
De Camino Frances (dit is het Spaanse gedeelte van mijn tocht) is te verdelen in 3 verschillende secties, ook wel paden genoemd.

Het eerste pad loopt van Saint Jean in Frankrijk tot aan Burgos. Dit gedeelte wordt ook wel het fysieke pad genoemd. De meeste pelgrims starten in Saint Jean en zijn ondanks training vaak niet gewend aan het elke dag lopen door tamelijk bergachtig en heuvelachtig gebied met je hele hebben en houden in een rugzak gepropt. Vaak krijgen ze dan ook blaren en blessures en moet het lichaam flink afzien. Het gevolg is dat je vooral bezig bent met je lichamelijke ongemakken en langzamerhand kom je er achter dat je de wandelsnelheid en afstanden moet koppelen aan wat je lichaam aankan en moet je het vooraf bedachte schema loslaten. Je bent dan ruwweg 250 km onderweg.

Het tweede pad loopt vanaf Burgos tot ruwweg  Leon en wordt ook wel het mentale pad genoemd. De bergen zijn verdwenen en het hoogteverschil wat je moet overbruggen loopt tamelijk geleidelijk. Wat ook veranderd is het landschap. Op het fysieke pad had je nog veel afleiding met bossen, landerijen en plaatsen, het mentale pad bestaat voor een groot deel uit eindeloze vlaktes bebouwd met graan en af en toe een uitgestorven dorpje, de temperatuur is hier meestal hoog, momenteel 30 graden en er is geen beschutting. Dit gebied wordt de Meseta genoemd. In de Meseta wordt je vooral mentaal getest. Allerlei gedachten gaan door je hoofd, het is nog ver ik ben niet eens op de helft, wat doe ik hier en waarom ging ik hierheen. Na verloop van tijd komt door de schijnbare  eindeloosheid van je tocht je geest tot rust en accepteer je het hier en nu. Ook dit pad is ongeveer 250 km.

Het derde pad loopt van Leon naar Santiago. Dit pad wordt ook wel het transformatie pad genoemd. Het landschap is weer aan het veranderen, de bergen komen terug, het gebied wordt veel gevarieerder en groener. Ook is de afstand tot Santiago te overzien. Er heerst onder de pelgrims een geest van overwinning, de fysieke overwinning van het eerste pad en de mentale overwinning van het tweede pad. Omdat de aankomst  in Santiago aanstaande is wordt ook veel nagedacht over de toekomst en worden soms rigoureuze koersveranderingen in gang gezet.

Tot zover de beschouwing over wat de Camino met je kan doen, vooropgesteld dat je hier voor op staat, er zijn zeker pelgrims die dit heel anders ervaren en ook dat mag, er is geen Camino wet.

Over de route van vandaag, die ging dus over de Meseta en inderdaad soms eindeloos, maar zeker niet een straf om hier te lopen. De velden zijn inderdaad groen, maar daar zitten dan ook weer ontzettend veel schakeringen in. Op een zeker moment passeer ik een vervallen klooster, onder één van de bogen is zelfs een asfaltweg neergelegd. De vervallen staat heeft echter ook een bijzondere schoonheid, het dak is weg dus binnen het klooster is de blauwe lucht direct zichtbaar en door het ontbreken van meubilair en tussenmuren kun je je ook een voorstelling maken van zijn vroegere grootsheid. Bij het naderen van mijn eindbestemming blijkt boven het stadje een vergelijkbare ruïne te staan, nu wonen er minder dan 500 mensen maar vroeger was het hier booming met meerdere kloosters, kerken en burchten, zoals ik al eens eerder heb aangegeven, blijkt nu ook weer dat roem en rijkdom vergankelijk is.
Ik ga nu stoppen, de blog is weer veel te lang geworden maar ja zo gaat dat als je je hoofd even leeg schrijft.

Vandaag 20.7 km, totaal 754.3 km

https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=17887250