29-04-17 Bostens
29 april 2017 - Bostens, Frankrijk
Wat als een eenvoudig tochtje van 10 km is begonnen is heeft door een momentje van onoplettendheid een andere wending genomen. Maar laten we eens beginnen bij het begin.
Vanochtend heeft Hennie de Nederlandse herbergier een lekker ontbijtje voor ons bereid. Om een uur of negen afscheid genomen waarna we eerst de lokale markt zijn wezen bezoeken. Vervolgens een kopje cappuccino op het terras en daarna even naar de super. Omdat het morgen zondag is en maandag 1 mei de dag van de arbeid heb ik voor 3 dagen eten ingeslagen wat de rugzak de nodige kg zwaarder maakte.
Dit alles kon in een rustig tempo omdat we vandaag maar 10 km hoeven te lopen, dit maakt vandaag tot een bijna rustdag.
Rond een uur of elf zijn we dan eindelijk zover en vertrekken we richting Bostens.
Ondanks dat gisteren rond de 38 km is gelopen en de rugzak door de extra boodschappen een kilo of 3 extra weegt doen alle spieren het prima.
Na een tijdje door een bos te hebben gelopen kom ik opeens boven op een boomstronk een schedel van een wildzwijn tegen waarschijnlijk is deze hier door iemand neer gelegd. De schedel moet natuurlijk op de foto.
Doordat gefotografeer komt de rest van de groep er ook bij, ik was namelijk ietwat vooruit gelopen.
We besluiten om nog een klein stukje verder te gaan en dan te stoppen voor een kleine pauze.
Ik wandel naast Mieke en we hebben een geanimeerd gesprek met als gevolg dat ik niet goed op de grond lette en met de extra zware rugzak en al struikel over een boomwortel.
Daar lag ik en wist direct dat dit serieus was, een behoorlijke pijn in de linker enkel die in het verleden wel vaker verzwikt is geweest. Met moeite al liggend de rugzak af gedaan en de schoen uit, er was niks te zien aan de voet maar de pijn was er niet mínder om. Mieke die Reiki Master is vroeg of ze de enkel met Reiki mocht behandelen. Baad het niet het schaad ook niet dus Mieke kon haar gang gaan en inderdaad nam de pijn na een minuut of 20 af.
Wat nu, even verderop was een huis. Voorzichtig heb ik mijn schoen aangedaan en de rugzak overgedragen aan Yvonne. Toos en Sikke hebben samen de rugzak van Yvonne gedragen en ik ben al steunend op mijn stokken naar het huis gelopen.
Bij het huis aangekomen heeft Mieke om een emmer met koud water gevraagd zodat mijn enkel kon koelen.
Vanaf de plek waar ik gestrand was, was het nog een kleine 4 km naar ons onderkomen, misschien is het achteraf gezien stom geweest maar ik heb bijna letterlijk de stoute schoenen (extra strak) aan getrokken, de rugzak omgedaan en ben voetje voor voetje weer op weggegaan.
Gaandeweg kwam er meer gang in en werden de stapjes wat groter. De laatste km ging over een onverharde weg met losliggende stenen, hier was het wel goed uitkijken want zodra de voet schreef werd neergezet protesteerde mijn enkel stevig.
Vlak voor de bestemming heeft Mieke nog even de weg gevraagd bij een dame, die mij wel naar de accommodatie wilde brengen, maar dat heb ik subiet geweigerd.
Bij aankomst gelijk de voet weer gekoeld, gegeten en een verdiend biertje gedronken. Zit ik nog even te bedenken dat ik morgen in iedergeval opzoek ga naar een steunsok en Arnican zalf, dat zou volgens de kenners goed zijn.
Even later komt de dame aan wie we de weg hebben gevraagd nog even langs, en wat denk je heeft ze een steunsok en de Arnican zalf mee. Dat hou je toch niet voor mogelijk, ergens moet op mijn pelgrimspad toch een engeltje actief zijn. Trouwens voor de gene die dit begrijpen heeft er de laatste kilometers de hele tijd een citroen vlindertje naast mij gevlogen.
Toeval?
De enkel is nu dik, niet blauw nu goed verzorgen en ontlasten, morgen zien we dan wel verder.
Mieke, Toos, Yvonne, Sikke en onbekende dame heel erg bedankt voor jullie hulp en ondersteuning.
Hierbij de link naar de route.
https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=17475423
Vandaag 10.7 km totaal 250.5 km
Tot morgen.
Vanochtend heeft Hennie de Nederlandse herbergier een lekker ontbijtje voor ons bereid. Om een uur of negen afscheid genomen waarna we eerst de lokale markt zijn wezen bezoeken. Vervolgens een kopje cappuccino op het terras en daarna even naar de super. Omdat het morgen zondag is en maandag 1 mei de dag van de arbeid heb ik voor 3 dagen eten ingeslagen wat de rugzak de nodige kg zwaarder maakte.
Dit alles kon in een rustig tempo omdat we vandaag maar 10 km hoeven te lopen, dit maakt vandaag tot een bijna rustdag.
Rond een uur of elf zijn we dan eindelijk zover en vertrekken we richting Bostens.
Ondanks dat gisteren rond de 38 km is gelopen en de rugzak door de extra boodschappen een kilo of 3 extra weegt doen alle spieren het prima.
Na een tijdje door een bos te hebben gelopen kom ik opeens boven op een boomstronk een schedel van een wildzwijn tegen waarschijnlijk is deze hier door iemand neer gelegd. De schedel moet natuurlijk op de foto.
Doordat gefotografeer komt de rest van de groep er ook bij, ik was namelijk ietwat vooruit gelopen.
We besluiten om nog een klein stukje verder te gaan en dan te stoppen voor een kleine pauze.
Ik wandel naast Mieke en we hebben een geanimeerd gesprek met als gevolg dat ik niet goed op de grond lette en met de extra zware rugzak en al struikel over een boomwortel.
Daar lag ik en wist direct dat dit serieus was, een behoorlijke pijn in de linker enkel die in het verleden wel vaker verzwikt is geweest. Met moeite al liggend de rugzak af gedaan en de schoen uit, er was niks te zien aan de voet maar de pijn was er niet mínder om. Mieke die Reiki Master is vroeg of ze de enkel met Reiki mocht behandelen. Baad het niet het schaad ook niet dus Mieke kon haar gang gaan en inderdaad nam de pijn na een minuut of 20 af.
Wat nu, even verderop was een huis. Voorzichtig heb ik mijn schoen aangedaan en de rugzak overgedragen aan Yvonne. Toos en Sikke hebben samen de rugzak van Yvonne gedragen en ik ben al steunend op mijn stokken naar het huis gelopen.
Bij het huis aangekomen heeft Mieke om een emmer met koud water gevraagd zodat mijn enkel kon koelen.
Vanaf de plek waar ik gestrand was, was het nog een kleine 4 km naar ons onderkomen, misschien is het achteraf gezien stom geweest maar ik heb bijna letterlijk de stoute schoenen (extra strak) aan getrokken, de rugzak omgedaan en ben voetje voor voetje weer op weggegaan.
Gaandeweg kwam er meer gang in en werden de stapjes wat groter. De laatste km ging over een onverharde weg met losliggende stenen, hier was het wel goed uitkijken want zodra de voet schreef werd neergezet protesteerde mijn enkel stevig.
Vlak voor de bestemming heeft Mieke nog even de weg gevraagd bij een dame, die mij wel naar de accommodatie wilde brengen, maar dat heb ik subiet geweigerd.
Bij aankomst gelijk de voet weer gekoeld, gegeten en een verdiend biertje gedronken. Zit ik nog even te bedenken dat ik morgen in iedergeval opzoek ga naar een steunsok en Arnican zalf, dat zou volgens de kenners goed zijn.
Even later komt de dame aan wie we de weg hebben gevraagd nog even langs, en wat denk je heeft ze een steunsok en de Arnican zalf mee. Dat hou je toch niet voor mogelijk, ergens moet op mijn pelgrimspad toch een engeltje actief zijn. Trouwens voor de gene die dit begrijpen heeft er de laatste kilometers de hele tijd een citroen vlindertje naast mij gevlogen.
Toeval?
De enkel is nu dik, niet blauw nu goed verzorgen en ontlasten, morgen zien we dan wel verder.
Mieke, Toos, Yvonne, Sikke en onbekende dame heel erg bedankt voor jullie hulp en ondersteuning.
Hierbij de link naar de route.
https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=17475423
Vandaag 10.7 km totaal 250.5 km
Tot morgen.
Dat was goed raak. Ik kan me voorstellen dat je heel erg veel pijn gehad hebt, want het is mij ok meerdere keren overkomen. Wat fijn dat je zulke geweldige medereizigers hebt, die je zo goed mogelijk geholpen hebben, En die mevrouw die nog Arnica en steunsok kwam brengen. Zo zie je, elke dag is anders. Doe heel voorzichtig als je morgen weer verder wilt trekken. Mooi foto's!