31-12-16 Intermezzo
31 december 2016 - Den Haag, Nederland
Het is vandaag oudjaarsdag, een mooi moment om jullie even bij te praten.
Dat het leven een "zekere onzekerheid" is bleek afgelopen oktober maar weet eens. Zo zit je lekker op de bank en zo lig je in het ziekenhuis met galstenen. Afijn na 2 maanden in en uit het ziekenhuis, het verwijderen van galstenen, galblaas en als toetje een afgeknelde darm was ik begin december weer de oude.
Het gebeuren heeft me echter wel te denken gezet, eerder had ik besloten om in Lourdes te starten en van daaruit de Pyreneeën over te steken. Dit is geen gangbare route, en het is goed mogelijk dat je niet veel mensen tegenkomt, ook is er waarschijnlijk niet overal telefoondekking. Een ongelukje zit in een klein hoekje, dus wat nu.
De meeste Santiago gangers starten in St Pied de Piere in Zuid Frankrijk, vanaf dat moment zal hulp in geval van nood nooit ver weg zijn, echter ik wil daar niet starten maar eerst een week of twéé aanloop hebben voordat de (relatieve) drukte begint. Toevallig of niet, ben ik op zoek naar hoe en wat in het Spaans op de Camino, kom ik terrecht op de website van Mieke Schrieks die met een groepje in 20 dagen vanaf Perigeux naar St Pied de Piere wil lopen, vertrek 18 april. Laat dit nu exact op mijn eigen planning aansluiten, dus plan omgegooid en in april afreizen naar Perigeux. Vanaf de grens met Spanje ga ik dan solo verder.
Na dit besloten te hebben moet ook nog wat aan de conditie gewerkt worden want die is door het ziekenhuis gebeuren behoorlijk achteruit gegaan, en ik heb vanaf begin zomer niet meer gelopen. Dus de stoute schoenen aangetrokken en met de rugzak op de duinen bij Wassenaar in. Eerst maar eens 10 km bultje op en bultje af, het zijn niet de Pyreneeën maar toch voel je het wel in de benen. De week hierop 15 km. En gisteren 20. De bedoeling is dat ik dit de komende weken doortrek tot ongeveer 30 km, dat is van Scheveningen naar Katwijk en weer terug.
Gelukkig is het trainen niet alleen af zien en je lichaam treiteren, maar vooral mooi. De afgelopen weken door mistige, winderige, zonnige en zelfs regenachtige duinen en verlaten stranden gelopen. Een hert gezien, diverse roofvogels en stilgestaan op de Waaldorpervlakte. Al wandelend wordt je één met de natuur, en leer je de stilte om je heen waarderen.
Nu is het de hoogste tijd om te stoppen, de oliebollen zijn al in huis, goed idee om er 1 te proberen.
Ik wens jullie allen een voorspoedig 2017, en zal jullie als alles volgens plan gaat via de blog meenemen op mijn tocht naar Santiago en nog een klein stukje verder tot aan de Atlantische Oceaan. Ps ik zal proberen om mijn wandeling te loggen en in elke blog een linkje te plaatsen. Hier is dan de eerste. https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=15946665
Dat het leven een "zekere onzekerheid" is bleek afgelopen oktober maar weet eens. Zo zit je lekker op de bank en zo lig je in het ziekenhuis met galstenen. Afijn na 2 maanden in en uit het ziekenhuis, het verwijderen van galstenen, galblaas en als toetje een afgeknelde darm was ik begin december weer de oude.
Het gebeuren heeft me echter wel te denken gezet, eerder had ik besloten om in Lourdes te starten en van daaruit de Pyreneeën over te steken. Dit is geen gangbare route, en het is goed mogelijk dat je niet veel mensen tegenkomt, ook is er waarschijnlijk niet overal telefoondekking. Een ongelukje zit in een klein hoekje, dus wat nu.
De meeste Santiago gangers starten in St Pied de Piere in Zuid Frankrijk, vanaf dat moment zal hulp in geval van nood nooit ver weg zijn, echter ik wil daar niet starten maar eerst een week of twéé aanloop hebben voordat de (relatieve) drukte begint. Toevallig of niet, ben ik op zoek naar hoe en wat in het Spaans op de Camino, kom ik terrecht op de website van Mieke Schrieks die met een groepje in 20 dagen vanaf Perigeux naar St Pied de Piere wil lopen, vertrek 18 april. Laat dit nu exact op mijn eigen planning aansluiten, dus plan omgegooid en in april afreizen naar Perigeux. Vanaf de grens met Spanje ga ik dan solo verder.
Na dit besloten te hebben moet ook nog wat aan de conditie gewerkt worden want die is door het ziekenhuis gebeuren behoorlijk achteruit gegaan, en ik heb vanaf begin zomer niet meer gelopen. Dus de stoute schoenen aangetrokken en met de rugzak op de duinen bij Wassenaar in. Eerst maar eens 10 km bultje op en bultje af, het zijn niet de Pyreneeën maar toch voel je het wel in de benen. De week hierop 15 km. En gisteren 20. De bedoeling is dat ik dit de komende weken doortrek tot ongeveer 30 km, dat is van Scheveningen naar Katwijk en weer terug.
Gelukkig is het trainen niet alleen af zien en je lichaam treiteren, maar vooral mooi. De afgelopen weken door mistige, winderige, zonnige en zelfs regenachtige duinen en verlaten stranden gelopen. Een hert gezien, diverse roofvogels en stilgestaan op de Waaldorpervlakte. Al wandelend wordt je één met de natuur, en leer je de stilte om je heen waarderen.
Nu is het de hoogste tijd om te stoppen, de oliebollen zijn al in huis, goed idee om er 1 te proberen.
Ik wens jullie allen een voorspoedig 2017, en zal jullie als alles volgens plan gaat via de blog meenemen op mijn tocht naar Santiago en nog een klein stukje verder tot aan de Atlantische Oceaan. Ps ik zal proberen om mijn wandeling te loggen en in elke blog een linkje te plaatsen. Hier is dan de eerste. https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=15946665
Mooi stukje om op Texel te lezen. Ook wij gaan zo aan de oliebollen voor een vet gaaf nieuw jaar. Goed plan om de route aan te passen. Groetjes Ria en Peter.
PS donderdag ook door de mist gelopen. Foto's staan zo op de app.
Heb je email ontvangen , prima 20 maart is gereserveerd hoor .Fijne reis en tot ziens .
Groetjes , Agnes .