Dag 10 van Elst naar Millingen aan de Rijn

Dinsdag 2 mei. Vandaag20,6 km, totaal 222,8 km.

Half zes, mijn interne wekker loopt weer af. Ik blijf nog even liggen tot zes uur maar besluit dan toch maar op te staan. Een uur later zit alles weer in de rugzak en ga ik op pad met bestemming Millingen aan de Rijn. Het is een stuk kouder als gisteren en ook grijs. Het eerste stuk gaat door boerenland, hier en daar rijd al een tractor door het land maar voor de rest is het stil.

Na een tijdje kom ik aan bij de Linge, deze mag ik volgen tot aan het Pannerdensch kanaal. Al lopend door de fruitboomgaarden zie ik in de verte een ooievaar door het aangrenzende weiland lopen. Laat daar nou net een bankje staan, zodat dit een mooi stekkie is voor mijn ontbijt. De ooievaar loopt ondertussen het hele weiland rond, ongeveer ter grote van een voetbalveld, opzoek naar wat lekkers. Aan de overkant van het weiland staat een ooievaarspaal, daar zit zijn of haar wederhelft te wachten op de buit, maar zo te zien schiet het niet op.

Even verderop passeer ik de burcht van Doornenburg, een behoorlijk slot, nu geen tijd om naar binnen te gaan, mischien later eens met de camper. Als ik een foto maak van het slot spreekt een oud mannetje me aan en vraagt of ik aan het trainen ben voor de vierdaagse. Ik vertel hem wat ik aan het doen ben, waarop hij begint te vertellen dat hij 13 keer de vierdaagse heeft gelopen. Eigenlijk wilde hij voor de 14e keer, maar toen kwam corona en ging het niet door, nu is hij 81 en gaat het niet meer. Na elkaar een fijne dag gewenst te hebben loop ik verder naar de pont over het Pannerdensch kanaal. Aan de overkant gekomen is het eerst even dwars door Pannerden en dan langs een zandafgraving naar de volgende pont, over de Rijn naar Millingen.

Deze pont is een voetveer en gaat maar 1 keer per uur. Ik zie hem aankomen varen en zwaai naar de pont om aan te geven dat ik graag mee wil. Ze snappen het want hij blijft op mij wachten. Aan de overkant is een restaurantje, tijd voor koffie. Als ik zit vraagt een man of hij bij me mag komen zitten. De man zat ook op de pont en blijkt een verslaggever te zijn, die over pontjes in Nederland schrijft. Natuurlijk wil hij weten wat ik aan het doen ben, ook is hij zeer geïnteresseerd in mijn uitrusting, hij is fietscampeerder en wil wat op gewicht besparen. Of ik nog in zijn verhaal terecht kom zal ik nooit weten.

In Millingen aangekomen blijkt dat ik hier ook met het Pieterpad langs ben gekomen, even twijfelen, nogmaals het Pieterpad naar Maastricht of toch naar Keulen. Keulen heeft gewonnen. In Millingen is ook de camping waar ik nu mijn blog aan het schrijven ben. Ik vind het ook alweer lang genoeg, morgen weer een stukje.