30-04-17 Saint Mont de Marsan
30 april 2017
Vandaag is de day after, grote vraag is hoe gaat mijn enkel het houden.
Gisteren heb ik alles gedaan om de verzwikte enkel zo goed mogelijk te verzorgen. Meerdere malen koelen, Reiki, insmeren met zalf en het been hoog houden. Vannacht heb ik lang liggen piekeren wat te doen, alle opties zijn gepasseerd van het lopen van de dag etappe tot aan het af- dan wel onderbreken van mijn tocht.
Vanochtend om even na vijf uur opgestaan en besloten om te gaan lopen, circa 20 km naar Mont Saint de Marsan. Nog 1 maal ijs op de enkel en vervolgens de steunsok aan. De voet met alle windsels past net in de schoen, nog even strak veteren en op pad.
Ik heb besloten om vroeg en voor de groep te vertrekken, mocht ik onderweg niet verder kunnen heb ik in iedergeval de zekerheid dat er iemand achter me loopt.
Om zeven uur de deur achter me dichtgetrokken en weg ben ik. Dit klinkt flitsend maar de eerste km is een grindpad, mijn ogen zijn continue op de grond gerricht om te voorkomen dat ik mijn voet per ongeluk op een losse steen of stok zet en ik vorder maar langzaam. Na deze km is het asfalt tot aan de finish. Normaal vind ik dit vreselijk maar nu ben ik er wel blij mee, door het asfalt kan ik wat meer ontspannen en ook sneller lopen.
Over de tocht is verder niet veel te vertellen, passeren 2 plaatsjes, zien nog een hert in het bos (zoekplaatje op de foto) en in de middag gaat het stevig regenen.
Rond half twee kom ik bij het onderkomen aan, dit keer een oud badhuis, er zijn wat kamers in de oude doucheruimte gemaakt en ik slaap in wat volgens mij een kleedruimte is geweest.
Nu is ook het moment suprême gekomen, hoe ziet de enkel eruit. De zwelling is niet meer geworden, wel beginnen zich enkele blauwe plekken te vormen.
Na de douche nog even koelen en met zalf insmeren en mijn lieve kleine enkeltje rust gunnen voor morgen.
Vandaag 22.8 km. Totaal 273.3 km
https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=17495878
Gisteren heb ik alles gedaan om de verzwikte enkel zo goed mogelijk te verzorgen. Meerdere malen koelen, Reiki, insmeren met zalf en het been hoog houden. Vannacht heb ik lang liggen piekeren wat te doen, alle opties zijn gepasseerd van het lopen van de dag etappe tot aan het af- dan wel onderbreken van mijn tocht.
Vanochtend om even na vijf uur opgestaan en besloten om te gaan lopen, circa 20 km naar Mont Saint de Marsan. Nog 1 maal ijs op de enkel en vervolgens de steunsok aan. De voet met alle windsels past net in de schoen, nog even strak veteren en op pad.
Ik heb besloten om vroeg en voor de groep te vertrekken, mocht ik onderweg niet verder kunnen heb ik in iedergeval de zekerheid dat er iemand achter me loopt.
Om zeven uur de deur achter me dichtgetrokken en weg ben ik. Dit klinkt flitsend maar de eerste km is een grindpad, mijn ogen zijn continue op de grond gerricht om te voorkomen dat ik mijn voet per ongeluk op een losse steen of stok zet en ik vorder maar langzaam. Na deze km is het asfalt tot aan de finish. Normaal vind ik dit vreselijk maar nu ben ik er wel blij mee, door het asfalt kan ik wat meer ontspannen en ook sneller lopen.
Over de tocht is verder niet veel te vertellen, passeren 2 plaatsjes, zien nog een hert in het bos (zoekplaatje op de foto) en in de middag gaat het stevig regenen.
Rond half twee kom ik bij het onderkomen aan, dit keer een oud badhuis, er zijn wat kamers in de oude doucheruimte gemaakt en ik slaap in wat volgens mij een kleedruimte is geweest.
Nu is ook het moment suprême gekomen, hoe ziet de enkel eruit. De zwelling is niet meer geworden, wel beginnen zich enkele blauwe plekken te vormen.
Na de douche nog even koelen en met zalf insmeren en mijn lieve kleine enkeltje rust gunnen voor morgen.
Vandaag 22.8 km. Totaal 273.3 km
https://nl.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=17495878
Maar wel met beleid want je hebt nogal wat kilometertjes nog te gaan...
Misschien wel even tijd voor een noodzakelijke 'recovery-stop' die jouw lotgenoten mogen gaan ervaren als het zgn 'Beekmomentje'.
We blijven je aandachtig volgen!