Dag 22 Bad Munstereifel naar Blankenheim

Zondag 14 mei, vandaag 23 km, totaal 504,5 km.

De herberg is vlakbij een kerk gelegen, ik heb vanacht de kerkklokken meerdere malen gehoord, de laatste keer telde ik 12 slagen. Ondanks dat ik laat in slaap ben gevallen was ik toch weer om zes uur wakker, dat was niet echt nodig want de eerste bus van Euskirchen naar Bad Munstereifel zou pas om acht uur vertrekken. Toch maar uit mijn slaapzak gekropen en in de zitkamer eventjes wat gelezen. Om half acht zijn Heinz en ik bepakt en bezakt vertrokken, bleek er onderweg naar het station toch een bakkertje open te zijn. Natuurlijk gelijk een Latte gescoord, zonder kan ik ondertussen niet meer lopen.

In Bad Munstereifel aangekomen heb ik afscheid genomen van Heinz, hij loopt met een kar, en de komende uren gaat het heuvel op en af, enet die kar gaat het niet zo snel. Heinz heeft nog aangeboden dat als ik volgend jaar in Trier aan kom ik wel bij hem mag slapen, als hij thuis is tenminste want hij gaat zelf naar Santiago lopen. Evenzogoed de telefoon nummers uitgewisseld en een foto van elkaar gemaakt.

Zo loop ik na twee dagen regelmatig samen te hebben opgetrokken weer alleen de stad uit. Het gaat gelijk flink omhoog in de eerste km is een stijging van 100 meter. Dat is gemiddeld 1:10, maar sommige stukken waren echt wel steiler. Na de stad loop ik een paar uur door het bos, het is alsof het sneeuwt, overal vallen pluisjes uit de bomen naar beneden, een mooi gezicht. De route van vandaag was sowieso de mooiste van alle dagen dat ik heb gelopen. Veel bos met kleine stroompjes die ook af en toe dwars over het wandelpad lopen en zo diepe sporen achterlaten. Het bos is nog steeds erg nat van de afgelopen dagen, maar te zien aan de zwaar bemoste stenen en omgevallen bomen is dit hier vast vaker het geval. Niet alleen de mooiste wandeldag tot op heden, ook wel de pittigste, dat komt vooral door de heuvels waar ik nu doorheen loop, maar ook de sompige en modderige ondergrond vraagt net wat extra energie.

Ergens halverwege was een processie gaande, ik ben even blijven kijken om vervolgens mijn weg te vervolgen. En dat was ook precies wat ik deed, mijn weg en dat was zoals een km later bleek nietmeer de Camino, ik had weer een afslag gemist. Dan google maar een weg laten vinden, terug naar de Camino. Dat had ik beter niet kunnen doen. Google ziet in het bos paden die er niet zijn, zo kwam ik steeds verder van mijn pad af. Na zo een tijdje door het bos te hebben gestruind heb ik mezelf 180 graden omgedraaid en ben weer helemaal teruggelopen naar het punt van de processie en zie daar ietwat verscholen achter een boom stond de pijl die ik gemist had. Wijze les, ben je de weg kwijt in het bos, draai dan gelijk om, voordat je het weet ben je echt verdwaald in het bos. En sinds enige tijd hebben we wolven in het bos en ik ben draag een bruine pet en geen rood kapje.

Maar ondanks de hierboven beschreven escapades was ik toch mooi rond drie uur in Blankenheim, mijn camping is niet op de route, maar vanaf het station kun je een bus pakken die in nog geen 20 minuutjes de 7,5 km overbrugd.

Op de camping de gebruikelijke dingetjes gedaan en in het restaurant zojuist een schnitzel genuttigd. Nu de blog klaar is ga ik nog even de route voor morgen bekijken en dan is het alweer bijna bedtijd.