Dag 12 van Wissel naar bijna Xanten

Donderdag 4 mei, 19 km, totaal 268 km.

Vanochtend een trage start, was natuurlijk wel voor 6 uur wakker, maar de campwinkel ging pas om 8 uur open en ze hadden verse broodjes. Lekker een croissant, een kaas broodjes en een latte macchiato naar binnen gewerkt. Toen moest ik nog wachten op de receptie die gaven pas om negen uur thuis en zo was ik dus pas na negenen op pad. 

Na een paar km stond ik in het centrum van Kalkar en zowaar had ik mijn eerste gele pijl gevonden die de routes naar Santiago aanduiden. Tot op heden had ik het Limes pad gevolgd en vanaf Elst fietsknooppunten. Nu ga ik toch echt een pelgrimsweg volgen. Het zal wel in mijn hoofd zitten, maar het voelt toch anders, je weet dat dit oude routes zijn die massaal in de Middeleeuwen werden belopen, je weet dat zo een route altijd in Santiago eindigt en je weet dat velen je zijn voor gegaan en velen je nog zullen volgen. Los van wat zich in mijn hoofd afspeelt is de route van vandaag ook gewoon mooi om te lopen. 

Lopend over landweggetjes, door bossen en door stille dorpjes is toch heel anders als langs een drukke weg zoals gisteren. Bij 2 kerken waar ik langskwam hadden ze een plaquette staan over Jacobus en de route naar Santiago, het kan maar duidelijk zijn waar je loopt.

Wel had ik vandaag 2 schrik momentjes. De eerst was dat er een wegafzetting was voor werkzaamheden verderop, ik denk ik loop gewoon door, via het gras loop ik toch langs de werkzaamheden. Mijn angst zat hem erin dat de werkzaamheden ook bij een brug konden zijn en dat bleek na 1,5 km juist te zijn. De brug waren ze opnieuw aan het asfalteren. Op de brug stond een asfaltmachine die bijna net zo breed was als de brug en voor de machine, ook op de brug stond een vrachtwagen het hete asfalt in de machine te gooien. Rond dit hele circus liepen een man of tien rond. Ik denk ik ga niet weer omlopen, dus met mijn vriendelijkste gezicht iemand aangesproken en tot mijn stomme verbazing maakte ze aan de zijkant van de machine ruimte zodat ik er langs kon. Een beetje mazzel moet je hebben.

Het tweede schrik momentje kwam even later, ik liep een bos uit en vervolgde mijn route op een weg langs de bosrand, zie ik ineens in het gras een wildzwijn liggen, net alsof hij sliep, ik ga er snel voorbij en via een bochtje naar de andere kant van de weg. Blijkt het beest toch niet te slapen, maar dood. Wellicht was hij aangereden, maar ik kon nergens bloed of andere brokstukken zien. Maar snel een foto gemaakt en weer verder.

Rond half vier kwam ik op de camping, nog ongeveer een km of 3 van Xanten.

De komende dagen wordt het spannend waar ik ga slapen. De plek waar ik heen wilde was al vol, nu heb ik er eentje op ongeveer 30 km vanaf hier dus dat wordt een stevige tippel morgen.

Nu genoeg getikt, het is al 18.00 geweest en ik moet nog wat eten gaan koken. Morgen verder.