Weer thuis

Vandaag is het Hemelvaartsdag en nu ik deze blog zit te typen zit ik thuis op de veranda met een lekkere espresso uit ons eigen apparaat. Maar eerst even terug naar gisteren, of nog beter naar eergisteren.

Toen ik de blog van eergisteren zat te schrijven zat ik op een terras en werd in ene niet lekker. Snel terug naar het hotel en toen kwam de hele boel van onderen en van boven eruit. Had ik iets verkeerds gegeten, was het de vermoeidheid, of had ik ergens een bacterie opgelopen. Ik had geen idee, maar prettig was het niet. Omdat ik met Heinz en Margret had afgesproken om samen te gaan eten heb ik dat wel gedaan, bij een Italiaan een salade besteld, maar bijna onaangeroerd weer naar de keuken laten afvoeren. Om acht uur lag ik op bed en ben gedurende de nacht nog vele keren naar het toilet geweest. Was wel blij dat ik in een hotel zat en niet op de camping.

De volgende morgen eerst maar eens een met Google een apotheek gezocht, die zou om acht uur open gaan. Daarna voor de laatste keer mijn rugzak ingepakt, het ontbijt gelaten voor wat het was en richting apotheek. Daar wat spullen gekocht om de diarree te stoppen, want zoals het vannacht was gegaan kon ik niet met bus en trein mee. Na een half uurtje begon het te werken en ben ik naar de bushalte gegaan.

De reis terug was er eentje van de lange adem. Om negen uur in de eerste bus gestapt. Daarna overgestapt op een bus die de door de overstromingen beschadigde trein verbinding verving. Toen een stoptrein naar Keulen waar ik ongeveer om 13.00 aankwam. Overgestapt op een intercity van Keulen naar Duisburg, toen in een boemeltje naar Arnhem. Vervolgens overstappen naar Utrecht en daar weer op de trein naar Den Haag. Als laatste de tram en om zeven uur was ik thuis. Ondanks dat 10 uur reizen met het OV korter is dan 3 weken lopen zal het OV nooit mijn hobby worden. Gelukkig heeft de medicatie zijn werk gedaan en ben ik zonder ongelukjes thuis gekomen.

Mijn Camino van dit jaar bestond eigenlijk uit drie delen.

Het eerste deel was het Limespad, langs de Oude Romeinse grens, een mooie omgeving, met goed weer, lekker om in het vlakke Nederland te starten, maar wat maakt dit pad een omwegen. Natuurlijk logisch omdat je de loop van achtereenvolgens de Leidse Rijn, Oude Rijn, Kromme Rijn en als laatste de huidige Rijn volgt, met al zijn bochten en het omzeilen van obstakels zoals de Utrechtse Heuvelrug.

Het tweede deel ging van Millingen langs de Rijn naar Keulen, al snel kwam ik in het Ruhrgebied terrecht, met al zijn voor en nadelen. Het voordeel is dat je door veel plaatsen loopt, een winkel of een bakkertje is nooit ver weg. Het nadeel is dat er heel veel industrie is langs de Rijn, waardoor het toeristisch niet aantrekkelijk is en er ook maar weinig campings zijn. Daarentegen is er wel goed openbaar vervoer waardoor mijn hin und wieder truc werkte.

Het derde deel ging van Keulen naar Prüm, dwars door de Eifel, en over een goed gemarkeerde Camino. Dit stuk heb ik als het mooiste deel ervaren. Ik was natuurlijk al aardig ingelopen dus het geaccidenteerde terrein kon ik makkelijk aan. Naast de mooie omgeving met zijn bossen en landerijen is me toch ook wel de ellendige toestand bij gebleven die het gevolg was van de overstromingen van twee jaar geleden. Dan ben ik toch blij dat ik in Nederland aan de waterveiligheid mag werken. Dit deel voelde ook als een echte Camino, met mede pelgrims en zelfs in de eerste herberg geslapen.

Nu ben ik thuis, de rugzak, tent en andere spullen zijn schoon en staan op zolder. In mijn hoofd ben ik als bezig met volgend jaar, dan zal ik het laatste deel door Duitsland lopen en de eerste voorzichtige stappen in Frankrijk. De route is al bekend, het hoe en wanneer ga ik nog over nadenken. Wanneer ik weer op pad ga blog ik verder. Voor nu is het genoeg en wens ik alle pelgrims die nog ergens op pad zijn een buen Camino toe.

Tot de volgende keer, Groetjes Ben