Dag 19 van Keulen naar Bruhl

Donderdag 11 mei, 20 km, totaal 435 km.

Zo nu eerst maar even de blog, ik was al om 13.00 op de camping, nu is het 16.30, maar ja had eerst nog wat huishoudelijke klusjes te doen.

Afgelopen nacht heeft het flink geregend in Keulen, compleet met onweer en slagregen. Het was een onrustige nacht, ook op de camping, regelmatig hoorde ik mensen rondlopen en praten, waarschijnlijk hadden ze wateroverlast, ik gelukkig niet maar die onrust en het gekletter van de regen op mijn tentdak hield me wel wakker. Ik heb zelfs mijn schoenen in de tent gezet in plaats van onder het luifeltje, er vormde zich rondom mijn tent een klein meertje en voordat je het door hebt drijven mijn schoenen als bootjes richting de Rijn. En zonder schoenen kom ik niet ver, dus die schuiten maar in de tent geplaatst.

Over wateroverlast gesproken, gisteren ben ik in een restaurantje wezen eten dat best wel een eind van de rivier staat, zeker 300 meter vanaf waar mijn tentje staat. Twee jaar geleden toen het zo heeft geregend in het Eifel gebied heeft water tot aan het dak gestaan van het restaurant. Toen het water weg was, was het een grote bagger bende van binnen en het heeft nadat het droog was nog een half jaar naar olie geroken in het restaurant. Dus ik moet niet zoveel klagen over dat buitje van afgelopen nacht.

Maar goed door al dat gedoe was ik al om vijf uur klaar wakker, ben nog tot half zes blijven liggen maar vond het toen wel mooi genoeg. Ik dacht vooruit met de geit, dan kom ik mooi op tijd aan in Bruhl, kan het tentje drogen en heb ik ook nog even tijd voor een vakantie wasje. Met de tram ben ik terug gegaan naar de Dom, de camping was namelijk een kilometer of vier de verkeerde kant op, gisteren heb ik het wel gelopen, maar vandaag dus met het OV naar het startpunt van de Via Coloniencis zoals de pelgrimsroute van Keulen naar Trier formeel heet.

Om zeven uur dan echt vertrokken vanaf de Dom, al snel bleek dat deze route veel meer aandacht krijgt dan het stuk wat ik eerder in het Ruhrgebied heb gelopen. Op sommige stukken waren bijna alle lantaarnpalen en bomen van een pijl voorzien, fout lopen is bijna niet mogelijk. Even afkoppelen, want ik krijg het vast nog wel een keer voor elkaar. Maar voor nu heb ik mijn hulplijn van Google nog niet nodig gehad. 

In een bijna rechte lijn ben ik Keulen uitgelopen in zuidwestelijke richting. Na een ruim uur passeer ik de snelweg A4 en laat ik de hectiek van een grote stad achter me. Wat een verademing dat je in plaats van verkeersgeluiden weer de vogels en je eigen voetstappen hoort. De route ging door een bosrijke omgeving, langs een paar dorpjes naar Bruhl, waar ik nu op de camping sta.

Onderweg stond aangegeven dat je in een kerk een stempel voor in je pelgrimspas kon krijgen. Ik naar binnen, het was ondertussen negen uur, blijkt er een dienst te zijn. Stilletjes doe ik mijn rugzak af en ga in de achterste kerkbank zitten. Ze waren al met het avondmaal bezig, dus in een katholieke kerk zijn ze dan bijna klaar. Gisteren schreef ik dat de Dom mooi was, maar me verder niks deed. Dit was een kleine plattelands kerk, maar nadat de dienst erop zat, de pastoor en de organist verdwenen waren bleven de mensen, ik Den een stuk of 15 in stilte zitten met hun eigen gedachten en overpeinzingen. Die serene stilte die dan ontstaat, af en toe zachtjes verstoord om dat iemand opstaat en stilletjes de kerk verlaat doet me dan toch wel iets. Na verloop van tijd ben ik zelf ook opgestaan en heb de stempel in mijn paspoort gezet. Ik verlaat het gebouw en doe buiten mijn rugzak op. Dan loopt 1van de kerkgangers naar me toe, geeft me een hand en zegt Buen Camino tegen me, wat goede reis betekent. In Spanje hoor je dit vaak.

Al terugdenkend aan dat moment loop ik door, op een gegeven moment begint het weer zachtjes te spetteren, het lijkt wel of dat passend is bij mijn stemming van vandaag en gisteren. Gisteren de hectiek van de stad met bijpassende onweer, nu de rust van de kerkdienst en het platteland met de zachtjes neervallende druppels. Het is maar een gedachte maar ik vond het een mooie symboliek.

En de dag van vriendelijkheid was nog niet over, exact om 13.00 kom ik aan op de camping, de receptie gaat net dicht en dan hebben ze pauze tot 15.00. De beheerder geeft me toch alvast een plekje zodat ik kan opbouwen, douchen, wassen etc. Na de pauze moet ik maar even terugkomen om in te checken en te betalen. Dat doe ik dan ook, zegt de beheerder bij het inchecken dat de poort om acht uur in de ochtend open gaat. Toen ik aangaf dat dat voor mij best laat is gaf hij mij een sleutel van het hek, die moet ik dan morgen bij vertrek maar in de brievenbus gooien.

Nu al met al een best lang verhaal geworden, ik stop er nu mee, ga mijn eten maar eens voorbereid, het wordt iets met pasta en salami worst. Morgen blog ik weer verder.