Dag 20 van Bruhl naar Euskirchen

Vrijdag 12 mei, 29 km, totaal 464 km.

Vannacht weer de hele nacht regen gehad, toen ik opstond zo even na vijf uur regende het nog. Evenzogoed maar begonnen om de boel in de rugzak te doen en even voor zes uur rugzak op en nog even naar het toiletgebouw. Op het moment dat ik het gebouw verlaat is het droog, en dat is de rest van de dag zo gebleven. De weergoden zijn met mij, of zou Jacobus ze toegesproken hebben zodat de hemel sluizen gesloten werden. Geen idee, maar ik was er wel blij mee.

Vandaag staat een trip van 29 km voor de boeg, waarin ik ook nog eens 800 meters omhoog moet. De Eifel gaat nu echt beginnen. Eerst maar eens eventjes van de camping naar Bruhl gelopen, gelukkig was de bakker weer open dus is maar eens beginnen met mijn ochtend ritueel van een Latte macchiato met een broodje. Vervolgens Bruhl door, waar ik Bruhler Rokokschlosser Augustusburg passeer. Een indrukwekkende gebouw dat op de Unesco werelderfgoed lijst staat. Vraag me niet waar het voor diende, zoek maar op in Google.

Na het verlaten van Bruhl gaat het al stevig omhoog, naar een plaatsje dat Waldberg heet. De Berg had ik al beklommen het Wald komt daarna. Maar voordat ik het woud inga zie ik nog een huis dat helemaal versierd is met Camino tekens, de afstand tot Santiago is aangegeven, nog 2480 km, even als een soort kunstwerk tegen een garage wand waarop pelgrims staan die Santiago naderen. Naast de deurbel is een tweede bel geplaatst, daar moet je op drukken om een pelgrimsstempel te halen. Ik druk op die bel en een oudere vrouw doet open ze zegt dat ze samen met haar man de Camino van Keulen naar Trier hebben gelopen. Daarna wilde haar man door naar Santiago maar hij werd ziek. Vervolgens heeft hij de kunstwerken bij zijn huis gemaakt, en heeft hij tegen zijn vrouw gezegd dat als hij niet meer naar Santiago kan, de pelgrims maar bij hem moeten komen. Haar man is inmiddels overleden maar zij houdt zijn gedachtengoed nog steeds in stand en zorgt voor het stempelen. Of ik ook nog wat in een boekje wide schrijven en of zij er dan nog een foto van mij met rugzak bij mag plakken. Natuurlijk voldoe ik aan dat verzoek en met weer een leuke Camino ervaring ga ik verder.

Ik ga nu echt het Wald in en zeker 2,5 uur kom ik niemand tegen. Midden in het Wald staat Swister Turm, een toren die een plek markeert waar eerst een romeins heiligdom heeft gestaan en vanaf het jaar 900 een kerk. Bij Swister Turn zie ik voor het eerst een andere pelgrim, hij heet Heinz en is net als ik onderweg naar Euskirchen. In plaats van een rugzak heeft hij een kar die hij achter zich aantrekt. Hij is uit Keulen vertrokken en onderweg naar Santiago. We babbelen wat en gaan daarna in ons eigen tempo onderweg naar Euskirchen. Het grootste gedeelte, zo ongeveer een km of 12 volg ik een beek stroomopwaarts, het voordeel is dat je heel geleidelijk omhoog gaat, het nadeel is dat het echt een geiten pad is dat ook door de vele regenval afgewisseld uit plassen en modder bestaat.

Zo rond een uur of drie kom ik dan bij de herberg aan, mijn voeten voelen als klompen, maar ben toch op een knappe tijd binnen. De beheerder zegt dat er straks nog een pelgrim aankomt, en dat we de sleutel van de herberg moeten delen. Ik denk dat dit Heinz is, dan moeten we dadelijk maar samen gaan eten. Even later komt Heinz inderdaad binnen. Gelijk proberen we ook een slaapplaats voor morgen te regelen in Bad Munstereifel. Dit gaat mooi niet lukken, er is geen camping, de jeugdherberg zit vol met een schoolgroep en de hotels hebben ook geen plek, het is natuurlijk ook weekend. Gelukkig heeft de beheerder van de herberg een oplossing, het wordt weer Hin und Wieder. Morgen lopen naar Bad Munstereifel, met de bus weer terug naar de herberg en dan zondag met de bus weer naar Bad Munstereifel. Ik had het zelf kunnen bedenken.

Nu nog ff douchen en een handwasje draaien, ondertussen is het al vijf uur geworden als Heinz en ik de stad opzoeken. Eerst nog een kop koffie op een terras en dan bij een Chinees een all you can eat buffet je genoten. Lekkel veel vool weinig.

Nu zit de dag er weer op en mijn blog ook. Tot morgen.