Dag 29 van Neuerburg naar Bollendorf

Vandaag 28,3 km, totaal 633,6 km.

Voordat ik over vandaag ga vertellen eerst nog wat over gisteren.

Toen ik aankwam op de camping kwam er uit het bos een luid blaffend herdershond op me af. Vanuit het bos hoorde ik in het duits roepen dat hij niks deed, dat kun je wel zeggen maar daar geloofde ik niks van. Vervolgens wordt de Hond in het Nederlands aangesproken, dus klaarblijkelijk is de man Nederlandse. Toen bleek dat we landgenoten waren vertelde hij dat hij de hond uit Rusland had, jaja dacht ik zeker uit de kennel van Poetin, die schreeuwt ook naar iedereen. Maar goed de hond aan de lijn en ik verder. De man, laten we hem Joop noemen stond ook op de camping met zijn vrouw en totaal 3 honden, waaronder Poetins liefje.

Rond een uur of zes had ik bij het toiletgebouw een plekje uit de wind en een stoel gevonden. Ik haal mijn brandertje op en wil net gaan koken als Joop eraan komt. Of ik wel met hem in de camper mee wilt eten, en de honden doen niks verzekerd hij mij. Oef dit is een dillema, de man geloven en eten voor nop in een vermande, dik 7 meter grote dubbel as camper, of de man niet geloven en in de kou met mijn brandertje pielen. Aangezien ik goedgelovig neem ik het aanbod van Joop, want zo hete hij echt, aan.

Hij had gelijk, na even snuffelen gingen alle honden hun eigen plek opzoeken en kon ik door de gastvrouw vertroeteld worden. In totaal 2 koppen koffie, 1 biertje en bloemkool met aardappelen en worst naar binnen gewerkt. Ondertussen met Joop lekker babbelen over campers, het werk, zijn reizen en mijn Camino gedoe. Zo tegen negen uur neem ik afscheid.

De volgende morgen wordt ik wakker, de tent zit onder het ijs en aan de deur is een pakje gebonden. Inhoud is vier snee brood met daaraan een briefje met de tekst "voor Ben goede reis Joop". Ja dit is echt wat je meemaakt als pelgrim.

Maargoed terug naar vandaag, het weer is verbeterd, dat wil zeggen dat de buien een stuk minder zijn en de zon regelmatig doorkomt. Het is wel koud, als het bewolkt is en het gaat even waaien voor een bui uit vriezen de oren van je kop.

De natuur is nog steeds prachtig, ik zit ondertussen in de Zuid Eifel, de heuvels zijn wat minder steil en er zijn meer open plekken in het bos. Ook nog een hertje ontmoet. Om een uur of drie was ik op de camping precies op de grens van Duitsland en Luxemburg de rivier de Sauer markeert de grens.

Oja leuk weetje toen ik mijn tent ging opzetten kwam er nog ijs uitrollen van vanochtend, geeft nogmaals aan wat arctisch klimaat we momenteel hebben.

Nu ik ga stoppen, mijn vingers vriezen er ook bijna af van dat getyp op je telefoon. Morgen verder doeiiiii